Vreemd
Met angst in d’r hart
Nauwelijks verborgen trillende stem
Die paar -later luttele- dagen
Haar plotseling verdwenen rem
Nu kan het nooit meer zo zijn
Als die mooie tijd daarvoor
Om zo goed te kunnen praten
Elkaar zo te kennen, door en door
Pas thuis gekomen tot inkeer
Geen enkele reden, spijt te laat
Geen enkel sprankje hoop meer
Verwacht ze slechts wrok, zelfs haat
Maar hij, het verbaast haar zeer
Zegt dat hij toch niet weggaat