Exit ING
Vandaag is mijn laatste dag bij ING: ongeveer anderhalve maand geleden heb ik mijn ontslag ingediend.
Opzeggen bij ING was geen gemakkelijke stap; het was m’n eerste full-time baan en ik heb er meer dan 11 jaar gezeten. Ik ben in die tijd gegroeid van een broekie tot een specialist, eerst op OS/2, later op netwerk security. Ik heb mee mogen bouwen aan OS-componenten die op duizenden PC’s zijn uitgerold, aan proxies die door tienduizenden collega’s worden gebruikt en aan firewalls die door meer dan een miljoen klanten worden gepasseerd.
Maar in die tijd is ING ook veranderd; toen ik begon zag ik een groot fusiebedrijf met een gezond evenwicht tussen klant, aandeelhouder en werknemer. Dat evenwicht is de laatste jaren verdwenen. Er lijkt slechts nog aandacht voor de aandeelhouder te zijn.
Niet meer voor de klant: de gratis girorekening en hoge rente op Internetsparen zijn verdwenen. Postbank heeft alleen nog de naam een goedkope bank te zijn. En die naam verdwijnt binnenkort ook…
En ook niet meer voor de medewerker: waardering voor ons werk lijkt er (vooral de laatste anderhalf jaar) niet meer te zijn, met als gevolg dat ik al veel goede collega’s heb zien vertrekken. Daarnaast kwamen de ontslaggolven, terwijl ING toch een financieel gezond bedrijf is. Betroffen medewerkers kregen in dezelfde week (soms op dezelfde dag) te horen dat ze boventallig waren als waarin ING een winst van miljarden en een winstgroei van 25% bekend maakte. Grotere ontslaggolven volgden en zijn al weer aangekondigd.
ING en ik zijn uit elkaar gegroeid. Begrip over en weer is weg, en ik heb mijn conclusies getrokken. Ik wens mijn collega’s bij ING veel sterkte; ik hoop voor ING dat jullie het nog lang uithouden, maar hoop tevens voor jullie op nieuwe kansen waar jullie je verder kunnen ontwikkelen.