de Verdieping

Afgelopen week stond ik weer eens in de file, van Gouda naar Rotterdam. In m’n achteruitkijkspiegel zag ik een blauw zwaailicht over de vluchtstrook langskomen, en even later reed de politieauto met sirene voorbij. Ongeveer 20 seconden later hoorde ik plotseling een sirene door de boxen van de autoradio, en het scherm meldde “!SIRENE!”. Jammer dat het te laat werkt…

Onlangs zijn we van Internetprovider gewisseld, van Pilmo naar Abel. Dat ging (technisch) prima. Een paar weken later kwam het bericht dat Abel failliet was. Gelukkig kwamen er snel andere partijen die de klanten wilden overnemen, dus de Internetverbinding bleef werken. Ik zou overgaan naar InterNLnet.
Gisterenmiddag was de Internetverbinding plotseling weg. Ik vermoed dat men begonnen is om de klanten technisch over te zetten naar InterNLnet. Mijn modem krijgt nu ook een ander IP-adres. Maar helaas… ik kan nergens bij komen. Zo te zien is de overstap dus nog niet succesvol afgerond.
Ik hoop dat de boel snel weer gaat werken!

Edit: en na een paar berichtjes op Tweakers ging de boel werken! 🙂

Het werd weer eens tijd voor een nieuw speeltje. Alhoewel, nieuw… deze is al wat jaartjes oud. Ik vind het de mooiste computer die ooit gemaakt is: de Power Mac G4 Cube.

Afgelopen weekend heb ik ‘m van wat meer geheugen en een grotere harddisk voorzien, waarna ik er Leopard op heb gezet.
Nu m’n bureau nog opruimen…

… diep donkere nacht. Veertig rovers zaten in de schaduw… oh nee, dat is weer een ander verhaal.

Het was nacht. Het was, om precies te zijn, 03:17. En toen gebeurde eindelijk wat ik begin vorig jaar al voorspelde.

Gistermiddag had ik al gelezen dat er al rijen begonnen te vormen. Anne kwam laat thuis, en we hadden al afgesproken dat ik eventueel voor eten niet op haar hoefde te wachten. Maar net toen ik daaraan wilde beginnen, kwam ze thuis. We hebben snel gegeten, en gingen vervolgens richting Lijnbaan.

Rond kwart voor negen sloten we aan. Ik twijfelde even, want de rij was al best lang, en er zouden er deze nacht 500 verkocht worden. Toch maar aangesloten, en de rij achter ons groeide snel. Halverwege werd ik nog kort geïnterviewd door een reporter van het Reformatorisch Dagblad, maar dat is niet in de krant terecht gekomen. Nadat Anne goed de sfeer had geproefd, wenste ze me succes en ging naar huis. Ik raakte aan de praat met de twee stellen voor en achter me, waarmee de tijd goed door te komen werd.

Rond half elf kwamen we door de ‘poort’ en kreeg ik nummer 313 om m’n pols gebonden. Ruim op tijd dus, en ook grote kans dat ik het model kon krijgen dat ik wilde. Daarna contract getekend, en vervolgens was het afwachten…

Rond middernacht kwam een wit busje aanrijden, en brachten twee mensen in het wit gekleed ieder twee koffers naar binnen. In elke koffer zou maximaal een dozijn iPhones gepast hebben, maar het zag er wel grappig uit.

Ongeveer 10 minuten later kwam de eerste koper naar buiten, en die moest natuurlijk verplicht in de schijnwerpers enzo. Het werd gebracht alsof het een enorme prestatie was (terwijl het enige dat deze man gepresteerd heeft, het vanaf tien uur ’s ochtends voor de deur zitten was).

Rond half één begonnen de volgende kopers naar buiten te komen. Ertussen ontdekte ik een oud-collega van ING. Ik sprak hem kort, voordat hij naar huis ging, en hij zei: “Ik had jou verder vooraan verwacht!” Na nog even over ING gesproken te hebben, wenste hij me sterkte en vertrok.

De toestellen zouden tussen twaalf en twee verkocht gaan worden, dus we hadden al berekend hoeveel er dan per minuut doorheen zouden moeten gaan. Echter, als we het tempo van rond half één extrapoleerden, zouden we (met onze nummers laag in de 300) de normale winkelopening wel halen, en zou nummer 500 wellicht de normale winkelsluiting nog gaan meemaken. Later kregen ze gelukkig door hoe het moest, want om kwart over twee was nummer 300 aan de beurt, en we liepen alvast naar voren.

Even later werd de volgorde steeds willekeuriger, maar een ding werd duidelijk: veel mensen met nummers tussen 300 en 330 werden overgeslagen. Uiteindelijk, rond drie uur, kwamen die nummers aan de beurt, en niet veel later mocht ik de winkel in. De kassabon laat 03:17 zien… maar ik heb de witte iPhone wel binnen! (En dat kan zo’n beetje niemand zeggen die het vandaag overdag geprobeerd heeft.)

Vandaag al het een en ander mee gedaan. Behalve bellen, want het abonnement wordt pas actief als m’n huidige telefoonnummer is overgenomen. De storing in het systeem bij T-Mobile vandaag overdag, heeft er waarschijnlijk voor gezorgd dat dat niet goed is gegaan, want als ik de status via hun website opvraag, krijg ik te lezen dat de aanvraag voor nummerbehoud is geweigerd omdat het nummer niet bestaat. Klinkt als een kapotte databasekoppeling. Morgen dus weer even naar de shop…!

Conclusie: Zoals m’n favoriete down-to-earth-vriendin dan zou zeggen: “Ziet er leuk uit! Kun je er ook mee bellen?” Nee, dat (nog) niet.

Vanaf vandaag heb ik er weer een certificaat bij: VCP.
Dit examen was een stuk minder leuk dan die voor RHCE. Gewoon een berg meerkeuzevragen; iedereen die een boek kan leren, kan dit examen halen.
Maar goed, binnen is binnen, en volgende week mag ik gelukkig weer op een Red Hat cursus!

Zo, Apple is uitgekomen met de Macbook Air, maar die viel me, qua specs, toch een klein beetje tegen, zeker ten opzichte van het prijsverschil met de gewone Macbook. Daarom heb ik de Macbook Air niet gekocht. Wel… heb ik vandaag dus een Macbook gekocht! Mooi apparaat, werkt goed, vooral nadat ik het geheugen van 1GB naar 2GB had uitgebreid.

Dit huishouden begint intussen aardig appelig te worden: ikzelf heb een iMac, een Macbook en een iPod nano. Anne heeft een Mac Mini en een iPod nano. En de boel wordt bij elkaar gehouden door een Airport Extreme.

En, Nederlander als ik ben, heb ik de 3 computers nu allemaal zelf van 1GB naar 2GB gebracht. Is vele malen goedkoper dan het Apple laten doen!

Vandaag had ik dan eindelijk het RHCE-examen. De cursus had ik al eerder gedaan, maar door een communicatiefoutje ergens bij het boekingsbureau kon ik toen niet meteen het examen doen. En ik was toch wel een beetje bang dat e.e.a. weggezakt zou zijn, vooral omdat ik niet bijzonder veel ervaring met Red Hat heb (pas sinds ik bij ICT-Services (thans (tijdelijk) SSC-I i.o. geheten) werk).
Maar de angst was niet nodig; vanaf vandaag ben ik officieel RHCE!

Anne heeft me een pluchen Tux beloofd. 🙂

Terwijl we nog steeds niet weten wat 4 8 15 16 23 42 betekent, is er alweer een nieuwe set geheimzinnige getallen opgedoken: 09 F9 11 02 9D 74 E3 5B D8 41 56 C5 63 56 88 C0. Zo geheimzinnig, dat men zelfs actief bezig is om ze van Internet te verwijderen.

De vragen:

• Is deze post te zien als een variant op Hurley’s (un)lucky lotto ticket?
• Is de AACS een cover-up van de Hanso Foundation of een onderdeel van Dharma Industries?
• Waarom verzwijgt men de betekenis van de getallen?
• Of is het gewoon brakke troep?

Ik ben benieuwd of deze post ook plotseling en mysterieus van Internet verdwijnt…

… en dan hoop ik dat dit m’n nieuwe telefoon gaat worden.

(M’n huidige telefoon is in q4 2007 wel toe aan vervanging, denk ik.)