Stroming
Dansend valt de rivier van de berg
Kolkend zoekt het zijn weg door het land
Stroomt gestaag in ’t gegraven kanaal
Valt dan stil in een afgedamd stuk
Wanneer zal dat stuk drooggelegd zijn?
Spel van de werkelijkheid (3)
Nooit was werkelijkheid
Tussen ons aanwezig
Een spel hield ons bezig
Kostbare tijd
Tergend traag
Vloog de tijd voorbij
Voor jou en voor mij
Te veel te vaag
De keuze die jij nu doet
Jij bindt je niet vast
Is in jouw ogen goed
Voor mij een zware last
Mijn wens wordt verhoed
Of die verplichte rol past…?
Spel van de werkelijkheid (2)
Nooit was werkelijkheid
Tussen ons aanwezig
Een spel is bezig
Waar blijft de spijt
Mogelijkheden gaf
Het nieuwe spel
Samen opgebouwd
Brak jij weer af
Gevoelens verkeerd
Was het excuus
Vreemd genoeg
Geaccepteerd
We hebben dus
Weer niets geleerd
Spel van de werkelijkheid (1)
Nooit was werkelijkheid
Tussen ons aanwezig
Een spel was bezig
Nu pas de spijt…
Een nieuw spel daarbinnen
Bracht waarheid aan het licht
Wat hebben we aangericht
En kunnen we opnieuw beginnen
Het verleden speelt in mijn gedachte
Keihard feit
Maar ik ben niet bij machte
En raak het niet kwijt
Hoe jij mij uitlachte
Jij spel van de werkelijkheid
Concertje
Depeche Mode, Ahoy Rotterdam
Overdenkingen in de mist
Je bent van mij weggegaan.
Nee, gevlucht uit mijn hand!
Dit is het eind van ons bestaan!
We hadden zo’n goede band…
Read the rest of this entry »
De terugkomst
(een ander kerstverhaal)
“Wat denk je?”
“Ik weet het niet.”
Hij wist het inderdaad niet. Hij begreep het niet. Hij kon het nog steeds niet begrijpen. Alles leek zo normaal te zijn. Plotseling was hij… verdwenen. Weg. Het ergste was wel dat hij het had kunnen zien aankomen. Peter was niet zoals alle anderen. Hij was een tamelijk stille jongen. Hij betrapte Peter wel eens als hij in gedachten zat verzonken. Op zijn vraag wat er was, antwoordde hij altijd “niks” en toverde een glimlach op z’n gezicht. Hij raakte steeds meer in zichzelf gekeerd. Maar nooit hadden hij en zijn vrouw gedacht dat hij weg zou gaan. De brief die Peter achterliet gaf ook geen zekerheid. “Ik kan het allemaal niet meer aan.” “Ik moet hier doorheen, ik kan niet anders.” “Dit is de enige oplossing, m’n enige uitweg.” Ze bleven hopen. En zoeken. Bij vrienden, kennissen en in de stad. Maar sinds hij weg was, hadden ze niets meer van hem gehoord. Zou hij dan toch…
Read the rest of this entry »
Zonsverduistering
Toen ik ergens in 1984 de zon half verduisterd in de zee zag zakken, nam ik mij voor om, zodra er een totale zonsverduistering in de buurt te zien zou zijn, er naartoe te gaan. Binnen de grenzen van Nederland zou dat helaas te lang wachten worden (de eerste kans is in 2135!), maar in 1999 zou er een in Europa te zien zijn! Ik nam me toen voor om die, hoe dan ook, te gaan zien. Het begin van een eclipse-hunter?