de Verdieping

Maan vol verlangen
Schijn schone pracht
Houdt in je macht
Echter ons gevangen

Maan vol vreugd
Dans je stralen
Want vele malen
Brengt ons deugd

Maan vol verdriet
Schenk helder licht
Versterkt ons zicht
Toch vaak niet

(De mens legt z’n ziel bloot)

Een mooi verhaal

Nee, zo knap was ze eigenlijk niet. Wel aardig. We zaten, zo voelde ik, op één golflengte, zoals dat zo mooi heet. Dus besloot ik het haar te vertellen. Hoe ik was. En vooral waarom. Toen kwam haar verhaal. Ze werd afgekeurd op haar uiterlijk. Ik mocht haar wel en deed dat dus niet. Het klikte. Dagen lang hebben we gepraat. Avonden lang hebben we gelachen. Nachten lang duurden te kort. En de ochtenden hadden we nodig om uit te slapen.
Read the rest of this entry »

Het verleden speelt in mijn gedachte
Keihard feit
Maar nu ben ik bij machte
En raak het eindelijk kwijt
Jij bent niet de laatste die lachte
Jij spel van de werkelijkheid

Ik heb het lef niet
om te schrijven wat ik voel

Ik heb de woorden niet
om te zeggen wat ik bedoel

Ik heb het verstand niet
om dat te begrijpen, toen

Ik heb de moed niet
om er iets aan te doen

Voelt iemand dat ook?
De pijn van vandaag
De angst voor morgen

Voelt iemand dat ook?
Het gevecht, de oorlog
met de wereld

Voelt iemand dat ook?
Bang voor het leven
en voor de dood

Nee, Niemand voelt dat zo.

We spelen met vuur
Het spel van de vlammen
Danst in onze ogen
Tot aan het laatste uur

We spelen met gevaar
Met gaten in de kleding
Die slechts brandwonden bedekt
Vergeten we elkaar

We spelen met de dood
Eens zal het ons grijpen
Verteren tot as
Het laatste geel en rood

Als vertrouwen is verdwenen,
praten niet meer helpt
en banden worden gebroken,
is het tijd om vaarwel te zeggen

Als een omhelzing niets betekent,
je mij ontwijkt en daarom
maar naar een ander vlucht,
is het logisch om vaarwel te zeggen

Toch is me dat nog niet gelukt
Morgen probeer ik het weer

Ik wil voor jou een boom zijn
Ik geef je adem in de mond
Ik wil voor jou een bron zijn
Mijn helder water lest je dorst
Ik wil voor jou een bos zijn
Rustpunt in je gejagen leven
Ik wil voor jou een vriend zijn
Voor altijd, niet voor dit even.

Elke uitspatting werd belet
Eens op de rails gezet
Onlosmakelijk verbonden
Nooit enige grens geschonden
Volgde gelaten zijn spoor
Totdat hij in snelheid verloor
Efficiency was nodig
Hij werd overbodig
Nu, verlost uit zijn lijden
Zal hij nooit meer rijden

Wat blijft er over
Als dromen bedrog blijken te zijn
Wat resteert er
Als alles afwijkt van die lijn

Hoe kan ik ontsnappen
Uit wat ik zie en wat ik hoor
Hoe moet ik verder
Aangekomen op dood spoor

Een uitvlucht als antwoord
Brengt geen oplossing tot stand
Maar alles wat ik heb gehoord
Verzwakt juist die band
Steeds dichter komt de poort
De emmer gevuld tot de rand